top of page
Ψυχική Ασθένεια
Κάποιοι άνθρωποι, κάποιες φορές δεν αισθάνονται καλά για ψυχολογικούς λόγους και δεν είναι σε θέση να λειτουργήσουν στη καθημερινότητα τους όπως λειτουργούσαν προηγουμένως. Αυτό συμβαίνει στον άνθρωπο από… πάντα(!) Παλιότερα ελλείψει καλύτερων πληροφοριών το εξηγούσαμε με διάφορους μεταφυσικούς όρους όπως δαίμονες, εξορκισμός, μάτιασμα, κατάρα, μάγια, ξόρκια, αμαρτία, βλασφημία, και πολλά άλλα. Στη πορεία και με την εξέλιξη των επιστημών ξεκινήσαμε να τα ερευνούμε τις καταστάσεις αυτές ως φυσικό κομμάτι της ανθρώπινης εμπειρίας και ξεκινήσαμε να ονοματίζουμε τις καταστάσεις αυτές ως ψυχικές ασθένειες.
Σήμερα λοιπόν ως ψυχική ασθένεια ονομάζουμε τα –σχετικά- οργανωμένα μοτίβα συμπεριφορών και νοητικών διαδικασιών που προκαλούν σημαντική δυσφορία ή/και έκπτωση της λειτουργικότητας σε διάφορους τομείς της ζωής του για κάποιο σημαντικό χρονικό διάστημα. Αυτά τα μοτίβα μπορεί να είναι επιμένοντα, υποτροπιάζοντα και επαναλαμβανόμενα, ή να εμφανίζονται ως ένα μεμονωμένο επεισόδιο. Ένα άτομο με κάποια ψυχική ασθένεια ενδέχεται να αντιμετωπίσει δυσκολίες στην εξαγωγή λογικών και σε επαφή με την πραγματικότητα συμπερασμάτων, να βιώσει πολύ δύσκολα προς διαχείριση συναισθήματα και να συμπεριφερθεί με μη βοηθητικούς για τους σκοπούς και τους στόχους του τρόπους. Κατά συνέπεια το άτομο αυτό αναμένεται να έχει έκπτωση της ποιότητας ζωής του βάσει των δυνατοτήτων του και των συνθηκών της ζωής του.
Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος παρατήρησε αυτά τα μοτίβα και δημιουργήθηκε η ανάγκη να τα κατηγοριοποιήσει προκειμένου να υπάρχει μια –ως επί το πλείστον- κοινή γλώσσα μεταξύ των επαγγελματιών ψυχικής υγείας. Η κοινή αυτή γλώσσα επιτρέπει την καλύτερη διάγνωση, έρευνα, πρόγνωση και φυσικά θεραπεία. Είναι πιο εύκολο να πει κάποιος «ο κύριος αυτός φαίνεται να έχει κατάθλιψη» από «ο κύριος αυτός εμφανίζει τα Χ,Ψ,Ω συμπτώματα, συμπεριφέρεται με τους Δ,Ε,Ζ τρόπους και πιστεύει τα Α,Β,Γ πράγματα έχοντας τις εξής δυσκολίες στην καθημερινότητα του».
Σήμερα , το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών, 5η έκδοση (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, DSM-5) και η Διεθνής Στατιστική Ταξινόμηση Νοσημάτων και Συναφών Προβλημάτων Υγείας, 10η έκδοση (International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems, ICD-10) χρησιμοποιούνται ως εργαλεία ταξινόμησης και διάγνωσης των ψυχιατρικών διαταρραχών. Και τα 2 εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό, αυτόν της ονομασίας ανθρώπινων καταστάσεων που χρειάζονται άμεση παρέμβαση κάποιου είδους έτσι ώστε να προληφθεί τυχόν επιδείνωση. H έρευνα και η καλύτερη κατανόηση τους μπορούν να συνεισφέρουν και στον σχεδιασμό παρεμβάσεων πρόληψης οι οποίες σκοπό έχουν να προλάβουν την ανάπτυξη τους. Και δεν είναι λάθος να πούμε ότι δεν υπάρχει καλύτερη θεραπεία από την πρόληψη.
Βεβαίως, η ταξινόμηση των ανθρώπινων εμπειριών με ορισμένους λίγους αριθμητικά όρους ενέχει ορισμένους κινδύνους και υπάρχει πολύ χώρος για κριτική σχετικά με αυτή τη μεθοδολογία. Η κριτική αυτή είναι απολύτως απαραίτητη σε επιστημονικό επίπεδο αλλά είναι θεμιτό να έπεται μιας καλής ενημέρωσης σχετικά με την ιστορικότητα, και την χρησιμότητα τους.
Συμπερασματικά, δεν είναι κάθε δύσκολη ή δύσπεπτη ανθρώπινη εμπειρία ψυχική ασθένεια, ούτε είναι η ψυχική ασθένεια μια μόνιμη άκαμπτη κατάσταση δίχως εναλλαγές.
ΠΗΓΕΣ:
bottom of page