Η επίσκεψη σε ψυχολόγο είναι μια από τις πιο παρεξηγημένες δραστηριότητες. Δύο είναι οι βασικότεροι λόγοι.
«Μόνο οι τρελοί πάνε σε ψυχολόγο»
Με πολύ απλά λόγια: ΔΕΝ ισχύει αυτό. Σε ψυχολόγο πάνε α) άνθρωποι χωρίς καθόλου ψυχιατρικά συμπτώματα, β) άνθρωποι που αντιμετωπίζουν κάποιες δυσκολίες γ) άνθρωποι με ήπια ή μέτρια συμπτωματολογία αλλά και δ) άνθρωποι με βαρυά συμπτωματολογία οι οποίοι είναι μάλλον οι άνθρωποι στους οποίους αναφέρονται ως «τρελοί» όσοι λένε την από πάνω φράση. Όλοι τους έχουν μια μικρή, μέτρια ή μεγάλη ανάγκη να καλύψουν και φροντίζουν τον εαυτό τους αναζητώντας την συνδρομή ενός επαγγελματία σχετικού με την ανάγκη αυτή.
Αλλά ας φύγουμε για λίγο από την ψυχική υγεία. Καλούμε τον υδραυλικό μόνο όταν έχουν σπάσει όλοι οι σωλήνες και έχει βουλιάξει η πολυκατοικία; Όχι. Καλούμε τον δικηγόρο μόνο αφού καταδικαστούμε για να ασκήσουμε έφεση; Καλούμε το γιατρό αφού παραλύσουμε από τον πόνο; Υπάρχουν ένα σωρό πράγματα τα οποία δε γνωρίζουμε να κάνουμε τέλεια και ένα σωρό πράγματα τα οποία δεν μπορούμε πάντοτε να κάνουμε καλά. Σε αυτές και άλλες πολλές περιπτώσεις τείνουμε να επικοινωνούμε με ανθρώπους εξειδικευμένους στο θέμα με τον ίδιο τρόπο που άλλοι άνθρωποι επικοινωνούν με εμάς όταν χρειάζονται την δικιά μας εξειδίκευση/εμπειρία σε κάτι. Αντιστοίχως, κάποιες φορές κάποιοι άνθρωποι χρειάζονται για κάποιο χρονικό διάστημα την υποστήριξη ενός επαγγελματία ψυχικής υγείας και δη ενός/μια ψυχολόγου.
«Μπορώ και μόνος/η μου»
Μια πολύ διαδεδομένη παρεξήγηση της ψυχοθεραπείας αφορά την ταύτιση της με την ανημπόρια και την ανικανότητα. Είτε επειδή έχουν μεγαλώσει με την λογική «Μην εμπιστεύεσαι κανέναν» είτε με την λογική «Πρέπει να τα καταφέρνεις μόνος/η» πολλοί άνθρωποι θεωρούν την ψυχοθεραπεία σαν ένα είδος ήττας. Η αλήθεια είναι ότι κανείς -ευσυνείδητος- ψυχολόγος δεν λέει ότι οι θεραπευόμενοι/ες δεν (θα) μπορούν να τα καταφέρνουν χωρίς τον ίδιο και φυσικά κανείς δεν επιθυμεί κάτι τέτοιο. Ο ψυχολόγος δεν είναι κάποιος που συντροφεύει μόνιμα όποιον τον επισκέπτεται επειδή αυτός είναι παντελώς ανίκανος να τα καταφέρει μόνος του. Δεν είναι αυτός ο ρόλος του ψυχολόγου. Ο ρόλος του ψυχολόγου είναι να σταθεί στον θεραπευόμενο σε μια δύσκολη περίοδο που περνάει και να του προσφέρει τα κατάλληλα εργαλεία έτσι ώστε να μπορέσει να ορθοποδήσει αλλά και να διαχειρίζεται καλύτερα μελλοντικές προκλήσεις. Ο ψυχολόγος είναι γενικά διαθέσιμος για όποιον θέλει να έρθει πιο κοντά με τον εαυτό του και να βελτιώσει τη ζωή του είτε λίγο είτε πολύ. Η ουσία είναι ότι κάθε άνθρωπος που κάνει ψυχοθεραπεία 1 (ή περισσότερες) φορές την εβδομάδα βελτιώνει ο ίδιος τη ζωή του τις υπόλοιπες 167 ώρες της εβδομάδας χρησιμοποιώντας υλικό από την θεραπεία. Σκοπός είναι ό,τι δουλεύεται στη θεραπεία να οικειοποιείται όλο και περισσότερο μέχρι να το αισθάνεται τελείως δικό του και να μην χρειάζεται το ψυχολόγο πια. Mόλις ο/η θεραπευόμενος/η νιώθει καλά και άνετα με τον εαυτό του και τις καταστάσεις της ζωής του, τότε σιγά-σιγά μπορεί να ξεκινήσει η διαδικασία της λήξης της θεραπείας.
Οι συνεδρίες σε ψυχολόγος είναι μια λίγο ή πολύ πρόσκαιρη λύση που αν όλα πάνε καλά θα αποτελούν μακροπρόθεσμη επένδυση σε βάθος χρόνου για ένα ή περισσότερα ζητήματα.
DISCLAIMER: ο γραφών αναγνωρίζει ότι οι πιθανότητες επίσκεψης σε κακό/ανεπαρκή επαγγελματία στην Ελλάδα είναι σημαντικά υψηλές. Προς αποφυγή αυτού του ενδεχομένου ή γρήγορης επίλυσης του μπορείτε να έχετε υπόψιν και αυτά.
Κείμενο του Νίκου Νακόπουλου
Ψυχολόγος MSc, Ψυχοθεραπευτής CBT
Comments